W większości przypadków zaburzenia odżywiania są zaburzeniami obrazu siebie i każda osoba w każdym wieku może mieć obsesję na punkcie doskonałości. Wiec jak rozpoznać bulimię u dziecka? Dziewięćdziesiąt procent osób cierpiących na zaburzenia odżywiania to kobiety w wieku od dwunastu do dwudziestu pięciu lat. Ważne jest, zwłaszcza jako rodzice, aby umieć rozpoznać możliwe objawy zaburzeń odżywiania, w szczególności związanych z bulimią.
Oficjalnie określane jako Bulimia Nervosa, jest to zaburzenie odżywiania zidentyfikowane przez epizodyczne zwracanie pokarmu. W większości przypadków ludzie, którzy zmuszają się do wymiotów, robią to w wyniku złego obrazu siebie. Czasami jest błędnie identyfikowana jako anoreksja przez rodzinę i przyjaciół, którzy mogą podejrzewać, że ktoś, kogo znają lub kochają, ma zaburzenia odżywiania. Główną różnicą między anoreksją a bulimią jest to, że bulimia wymaga spożycia pokarmu przed samoistnymi wymiotami, podczas gdy anoreksja jest powszechnie identyfikowana przez nielogiczny lęk przed ciężkością, który powoduje intensywny lęk przed jedzeniem. Oba zaburzenia łączy wspólny strach przed przybraniem na wadze.
Jak rozpoznać bulimię u dziecka?
Epizody napadowego objadania się są częstym objawem bulimii. Obżeranie się to spożywanie czegoś, co można opisać jedynie jako bardzo dużą ilość pożywienia z zamiarem wywołania wymiotów po posiłku. Osoby cierpiące na bulimię mogą być w stanie spożyć wystarczającą ilość pożywienia dla pięciu lub dziesięciu osób, zanim wywołają wymioty. W niektórych przypadkach osoba robi to kilka razy podczas skrajnie nadmiernego objadania się.
Depresja jest również powszechna u osób cierpiących na bulimię. Po napadach na jedzenie i wymiotach wywołanych przez siebie, osoba dotknięta chorobą może doświadczyć skrajnej depresji z powodu ilości spożywanego pokarmu lub postrzega to jako niezdolności do stworzenia idealnego ciała. Większość dziewcząt wstydzi się swojego objadania się i przeczyszczania i bardzo dobrze radzi sobie z utrzymywaniem tego w tajemnicy przed przyjaciółmi i rodziną.
Inne czynniki identyfikujące bulimię obejmują stosowanie środków przeczyszczających, bezpośrednio po posiłku, w celu wypłukania właśnie spożytego pożywienia z ich ciał oraz widoczną obsesję na punkcie ważenia jedzenia i ciągłego liczenia kalorii. W każdym wieku może to potencjalnie zagrażać życiu, ale nastolatki są szczególnie narażone na powikłania, ponieważ zaburzenie to zmusza je do odmawiania organizmowi cennych witamin i składników odżywczych poprzez zwracanie pokarmu.
Celem leczenia bulimii jest uwolnienie osoby od nawyku jedzenia / objadania się i pomoc w ustaleniu regularnego i normalnego wzorca jedzenia. Terapia behawioralna i psychoterapia okazały się skuteczne w leczeniu tego zaburzenia. Leczenie może również obejmować terapię rodzinną, której celem jest pomóc cierpiącemu zrozumieć, że naprawdę jest otoczony przez ludzi, którzy kochają ich takimi, jakimi są.
Jeśli potrzebujesz pomocy przy leczeniu bulimi, zapraszamy do naszej poradni zdrowia psychicznego
Poradnia Zdrowia Psychicznego
